در فصل قبل با ساختار یک برنامه C آشنا شدید، بنابراین دیگر می توانید بلوک های اصلی ساختمان زبان برنامه نویسی C را درک کنید.
نشانه ها (Tokens) در C
یک برنامه C شامل نشانه های مختلفی هستند که می تواند یک کلمه کلیدی، یک شناسه، یک ثابت، یک رشته و یا یک نماد باشد. برای درک بهتر، دستور زیر را در نظر بگیرید:
printf("Hello, World! \n"); |
دستور بالا شامل ۵ نشانه است که عبارت اند از:
printf ( "Hello, World! \n" ) ; |
سمی کالن ها (Semicolons)
در یک برنامه C، یک سمی کالن (;) در انتهای همه دستورات قرار می گیرد، که به معنای پایان یک دستور است.
تکه کد زیر شامل دو دستور متفاوت است:
printf("Hello, World! \n"); return0; |
کامنت ها (Comments)
کامنت ها در یک برنامه C مانند متن کمکی هستند و توسط کامپایلر نادیده گرفته می شوند. یک کامنت در زبان C با /* شروع شده و با */ پایان می یابد. به عنوان مثال:
/* my first program in C */ |
در زبان C شما نمی توانید درون یک کامنت، کامنت دیگری بنویسد. همچنین نمی توانید بین حروف یک رشته یک کامنت درج کنید.
شناسه ها (Identifiers)
شناسه در C نامی است که برای تشخیص متغیر، تابع، کلاس، ماژول و یا هر مورد دیگری تعریف و استفاده می شود. یک شناسه می تواند شامل حروف از A تا Z، a تا z، خط زیر (_) و اعداد ۰ تا ۹ باشد. نام یک شناسه نمی تواند با عدد آغاز شود.
در زبان C نمی توان از کاراکتر ویژه مانند @، $، % و غیره در نام شناسه ها استفاده کرد. زبان برنامه نویسی C++ به حروف بزرگ و کوچک حساس است. یعنی شناسه Manpower با manpower متفاوت است.
در زیر چند نمونه از شناسه های قابل قبول را مشاهده می کنید:
mohd zara abc move_name a_123 myname50 _temp j a23b9 retVal |
کلمات کلیدی (Keywords)
لیست زیر کلمات رزرو شده در زبان C را نشان می دهد. از کلمات رزرو شده نمی توان در نام شناسه ها استفاده کرد:
| auto | else | long | switch |
| break | enum | register | typedef |
| case | extern | return | union |
| char | float | short | unsigned |
| const | for | signed | void |
| continue | goto | sizeof | volatile |
| default | if | static | while |
| do | int | struct | _Packed |
| double |
فضای خالی در C
کامپایلر زبان C، خطی که فقط شامل فضای خالی و یا کامنت باشد را نادیده می گیرد. در زبان C فضای خالی (Whitespace) واژه ای است که برای توصیف فاصله ها، تب ها، خط جدید و کامنت ها استفاده می شود. فضای خالی بخش های مختلف یک دستور را از هم جدا می کند و باعث می شود تا کامپایلر بتواند بخش های مختلف یک دستور مانند شروع و پایان آن را تشخص دهد.
دستور ۱
در دستور فوق کامپایلر با استفاده از فضایی که بین int و age قرار دارد، این دو را از هم تشخیص می دهد.
دستور ۲
fruit=apples+oranges; // Get the total fruit |
در دستور فوق فضای خالی که بین fruit و = وجود دارد الزامی نیست و فقط برای خوانایی بیشتر برنامه، اضافه شده است. فضای خالی بین apple و + نیز همین گونه است.