در این آموزش با انواع داده های اساسی در برنامه نویسی C مانند int، float، char و … آشنا خواهید شد.
در برنامه نویسی C باید نوع داده برای هر متغیر تعریف شود. بدین ترتیب نوع و اندازه داده تخصیص داده شده به متغیر هنگام تعریف آن مشخص خواهد شد. مثال،
int myVar;
myVar متغیری از نوع int (عدد صحیح) است. اندازه نوع داده int برابر با ۴ بایت است.
انواع داده اساسی در C
جدول زیر انواع داده رایج در برنامه نویسی C را همراه اندازه آنها نشان می دهد.
| قالب بندی | اندازه (برحسب بایت) | نوع داده |
%d, %i | حداقل ۲، معمولا ۴ | int |
%c | ۱ | char |
| %f | ۴ | float |
| %lf | ۸ | double |
%hd | معمولا ۲ | short int |
%u | حداقل ۲، معمولا ۴ | unsigned int |
%ld, %li | حداقل ۴، معمولا ۸ | long int |
%lld, %lli | حداقل ۸ | long long int |
%lu | حداقل ۴ | unsigned long int |
%llu | حداقل ۸ | unsigned long long int |
%c | ۱ | signed char |
%c | ۱ | unsigned char |
%Lf | حداقل ۱۰، معمولا ۱۲ تا ۱۶ | long double |
int
اعداد صحیح اعداد کامل شامل مقادیر صفر، مثبت و منفی می باشند اما مقدار اعشاری ندارند. به عنوان مثال ۰, -۵, ۱۰٫
برای تعریف متغیر از نوع عدد صحیح از int استفاده می کنیم.
int id;
در اینجا id یک متغیر از نوع عدد صحیح است.
در برنامه نویسی C می توانید همزمان چند متغیر تعریف کنید. مثال،
int id, age;
اندازه int معمولاً ۴ بایت (۳۲ بیت) است و می تواند ۲۳۲ حالت متمایز از ۲۱۴۷۴۸۳۶۴۸- تا ۲۱۴۷۴۸۳۶۴۷ باشد.
float و double
از float و double برای ذخیره اعداد حقیقی استفاده می شود.
float salary;
double price;
اعداد اعشاری را می توان به صورت نمایی نیز نشان داد. مثال،
float normalizationFactor = 22.442e2;
تفاوت float و double چیست؟
اندازه float (اعشار با دقت single یا واحد) ۴ بایت است و اندازه double (اعشار با دقت double یا مضاعف) ۸ بایت است.
char
کلمه کلیدی char برای تعریف متغیرهای کاراکتری استفاده می شود.
char test = ‘h’;
اندازه متغیر کاراکتری برابر با ۱ بایت است.
void
void یک نوع داده ناتمام (incomplete) و به معنای “هیچ” یا “بدون نوع” است. می توانید آن را غیرموجود در نظر بگیرید.
به عنوان مثال تابعی که هیچ مقداری برنمی گرداند، نوع بازگشتی آن باید void باشد.
توجه داشته باشید نمی توانید متغیری با نوع void تعریف کنید.
short و long
اگر نیاز به استفاده از اعداد بزرگ داشته باشید می توانید از نوع long استفاده کنید. شیوه کار:
long a;
long long b;
long double c;
در اینجا متغیرهای a و b می توانند مقادیر صحیح و متغیر c نیز می تواند یک عدد اعشاری بزرگ را ذخیره کند.
برای کار با اعداد صحیح کوچک (در محدوده [۳۲۷۶۷ تا ۳۲۷۶۷-]) می توانید از نوع short استفاده کنید.
short d;
با استفاده از عملگر ()sizeof می توان اندازه یک متغیر را پیدا کنید.
int main() {
short a;
long b;
long long c;
long double d;
printf(“size of short = %d bytes\n”, sizeof(a));
printf(“size of long = %d bytes\n”, sizeof(b));
printf(“size of long long = %d bytes\n”, sizeof(c));
printf(“size of long double= %d bytes\n”, sizeof(d));
return 0;
}
signed و unsigned
signed و unsigned اصلاح کننده های نوع در زبان C هستند. می توانید با استفاده از آنها علامت داده را تغییر دهید.
unsigned int x;
int y;
در اینجا متغیر x فقط مقادیر صفر و مثبت را ذخیره می کند زیرا از اصلاح کننده unsigned برای آن استفاده شده است.
اگر اندازه int را برابر با ۴ بایت در نظر بگیریم، متغیر y می تواند مقداری بین ۱-۲۳۱ تا ۱-۲۳۱– را ذخیره کند در حالی که متغیر x تنها قابلیت ذخیره مقادیر ۰ تا ۱-۲۳۱ را دارد.
سایر انواع داده تعریف شده در برنامه نویسی C عبارتند از:
- نوع bool
- نوع enum
- انواع Complex
انواع داده مشتق شده
انواع داده حاصل از انواع داده اصلی را انواع مشتق شده می گویند. به عنوان مثال: آرایه ها، اشاره گرها، انواع توابع، ساختارها و ….
در آموزش های بعدی با انواع داده های مشتق شده آشنا خواهید شد.