نصب android sdk

نویسنده : نازنین رحمانی | زمان انتشار : 11 اسفند 1399 ساعت 11:31

به نام خدا. با اولین جلسه آموزش برنامه نویسی اندروید در خدمت شما هستم. در این مبحث نحوه نصب اندروید استودیو ، نصب SDK و مدیریت ابزار به دو روش آفلاین و آنلاین را بررسی می‌کنیم. محیط توسعه Android Studio به صورت رسمی توسط گوگل توسعه و پشتیبانی می‌شود و کاملا رایگان است.

معرفی محیط توسعه Android Studio

اندروید استودیو یک IDE یا Integrated Development Environment (محیط توسعه‌ی یکپارچه) است که برای اولین بار در سال ۲۰۱۳ توسط گوگل برای توسعه و ساخت اپلیکیشن (نرم افزار / برنامه) های سیستم عامل اندروید معرفی شد.
اندروید استودیو بر پایه‌ی محیط توسعه‌ی JetBrains IntelliJ IDEA به صورت اختصاصی و رایگان برای اندروید سفارشی سازی یا customize شده است.

گوگل تا قبل از تمرکز بر روی محیط توسعه اندروید استودیو، از محیط توسعه ADT Bundle که بر پایه Eclipse تهیه شده بود پشتیبانی می‌کرد. پس از انتشار نسخه پایدار (stable) اندروید استودیو، گوگل پشتیبانی از محیط توسعه‌ی Eclipse را متوقف کرد و اندروید استودیو به عنوان جایگزین رسمی آن اعلام شد.
در حال حاضر که مشغول تهیه این مبحث آموزشی هستم، اندروید استودیو ۴٫۱٫۱ جدیدترین نسخه‌ی منتشر شده است. در نسخه‌های جدیدتر عموما باگ‌ها رفع شده و یا امکانات جدیدی اضافه می‌گردد.
در نسخه‌های اخیر اندروید استودیو نیز علاوه بر رفع ایرادات، تغییراتی صورت گرفته و امکانات جدیدی اضافه شده که به مهمترین آنها اشاره می‌کنم:

به احتمال زیاد مفاهیم ذکر شده‌ی فوق برای شما نا آشنا و مبهم است. اما جای نگرانی نیست. در ادامه مباحث آموزشی و در جایی که نیاز باشد توضیحات لازم ارائه خواهد شد.
یک تغییر دیگر که از ورژن ۳ لحاظ شده حذف نسخه Bundle است و از این به بعد فقط نسخه IDE اندروید استودیو منتشر می‌شود. یعنی ابزار SDK مانند قبل بطور خودکار و آفلاین نصب نمی‌شود.

نکته: SDK یا Software Development Kit شامل ابزار / کتابخانه / کامپوننت / API های لازم برای توسعه نرم افزار می‌باشد.

نکته: در گذشته قبل از نصب اندروید استودیو لازم بود Java SE Development Kit (JDK) را روی سیستم عامل نصب کنیم اما از نسخه ۲٫۲ اندروید استودیو، یک نسخه از OpenJDK به IDE اضافه شده و الزامی به نصب JDK نیست. مگر آنکه توسعه دهنده به یک نسخه خاص از جاوا نیاز داشته باشد.

نسخه Bundle که در بالا اشاره شد، ترکیب IDE و Android SDK در کنار یکدیگر و در قالب یک فایل نصبی بود که انتشار آن متوقف شد.
همانطور که گوگل در سال ۲۰۱۹ وعده داده بود، انتشار بروزرسانی نسخه ۳۲ بیتی اندروید استودیو از نسخه ۴ متوقف شده و از این پس تنها نسخه ۶۴ بیتی بروزرسانی خواهد شد.
گوگل دلیل این تصمیم را تجربه بهتر توسعه دهندگان در نسخه ۶۴ بیتی عنوان کرده است که به ویژه این تفاوت در دسترسی امولاتور پیش فرض اندروید استودیو به حافظه مشهود است. البته لینک آخرین نسخه از اندروید استودیو ۳۲ بیتی روی سایت ما باقی می‌ماند اما بطور قطع و یقین استفاده از نسخه قدیمی ابزار توسعه منطقی نیست و باعث بروز مشکلاتی خواهد شد.
دانلود اندروید استودیو در قسمت Developer وب سایت android.com برای سیستم عامل‌های ویندوز، لینوکس و مکینتاش فراهم شده است:

https://developer.android.com/studio/index.html

در این صفحه سیستم عامل شما به صورت خودکار شناسایی شده و لینک دانلود متناسب با آن نمایش داده می‌شود. با اینحال اگر نیاز به دانلود نسخه‌ی دیگری دارید، با کلیک روی DOWNLOAD OPTIONS به سایر لینک‌ها نیز دسترسی خواهید داشت:

متاسفانه گوگل دسترسی به بخش Developer را بر روی IP های ایران مسدود کرده بنابراین برای دانلود نیاز به تغییر آی‌پی دارید و یا اینکه از وب سایت‌های دیگر از جمله وب سایت ما (در انتهای همین صفحه) فایل را دانلود کنید. در صفحه ذکر شده علاوه بر لینک دانلود IDE، ابزار SDK که در روش نصب آفلاین استفاده خواهد شد نیز قرار داده شده است.

نصب Android Studio

در نسخه‌ جدید اندروید استودیو، فرایند نصب به اینصورت است که بعد از نصب IDE، ابزار موردنیاز SDK به صورت آنلاین و خودکار دانلود می‌شود. مزیت این شیوه در این است که با اتصال اندروید استودیو به سرورهای گوگل، آخرین نسخه از ابزار SDK دانلود و نصب می‌شوند. اما باز هم مسئله محدودیت دسترسی برای کاربران ایرانی مشکل ساز خواهد بود. در اینجا دو راه حل پیش رو داریم:
۱- استفاده از روش‌های تغییر IP جهت دور زدن تحریم و دریافت ابزار به صورت خودکار و آنلاین. به لحاظ سهولت در فرآیند راه اندازی محیط اندروید استودیو و SDK، این روش زمان کمتری نیاز داشته و نصب تک تک ابزار موردنیاز در SDK بطور خودکار انجام می‌شود. اما در نظر داشته باشید ابزار تغییر آی‌پی شما باید از سرعت بالایی برخوردار باشد زیرا حدود ۲ گیگابایت مجموع فایل‌هایی است که دریافت می‌شود.
۲- دانلود ابزار SDK به صورت غیر مستقیم و ساخت دایرکتوری SDK به صورت آفلاین و دستی و سپس نصب اندروید استودیو و معرفی محل قرارگیری SDK به آن.
دو روش ذکر شده هرکدام مزایای مختص خود را دارد اما با توجه حجم نسبتا زیاد ابزار و سرعت پایین اینترنت کاربران داخل ایران (بخصوص در زمان استفاده از ابزار تغییر IP) پیشنهاد من استفاده از روش دوم است.
این شیوه ممکن است برای یکبار ۱۰ دقیقه از وقت شما را بیشتر بگیرد اما در عوض با ساختار و جزئیات ابزار موجود در SDK آشنا خواهید شد که برای هر توسعه دهنده اندرویدی یک ضرورت است.
ابتدا روش نصب آفلاین را بررسی می‌کنیم. سپس توضیحات مربوط به نصب آنلاین برای آن دسته از کاربرانی که مایل به نصب خودکار و آنلاین SDK هستند را نیز ارائه خواهم داد.

نکته: توصیه می‌کنم متن کامل این مبحث و هر دو روش نصب آنلاین و آفلاین را مطالعه کنید. برخی نکات فقط در یک قسمت بیان شده و از تکرار آن اجتناب نموده‌ام.

نکته: قبل از شروع مراحل نصب، ارتباط رایانه خود را کاملا با اینترنت قطع کنید در غیر اینصورت بعد از معرفی مسیر sdk به اندروید استودیو با پیغام بروزرسانی ابزارهای SDK مواجه خواهید شد.

نکته: اندروید استودیو نسخه‌ی ۳۲ بیتی به صورت پرتابل (Portable) و در قالب یک فایل zip منتشر شده و نیاز به نصب ندارد. بنابراین اگر شما از نسخه‌ی ۳۲ بیتی استفاده می‌کنید مراحل مربوط به نصب را نادیده بگیرید.
لازم است یاداوری کنم نسخه ۳۲ بیتی مدت زیادی است از جانب گوگل بروزرسانی نشده و استفاده از آن صحیح نیست.

فایل نصبی اندروید استودیو که قبلا دانلود کرده‌ام را اجرا می‌کنم:

در این مرحله دو گزینه برای نصب تعیین شده که مورد دوم مربوط به AVD یا همان شبیه ساز داخلی اندروید استودیو است. من بجای AVD از یک شبیه ساز دیگر با نام شبیه شبیه ساز اندرویدی Genymotion استفاده می‌کنم که دلایل آن در ادامه مبحث ذکر شده است. با اینحال این مورد را هم علامت می‌زنم تا نصب شود.

این مرحله مربوط به تعیین محل نصب اندروید استودیو است که بدون تغییر به مرحله بعد می‌روم.

نصب به اتمام رسید. با زدن Finish اندروید استودیو اجرا می شود. ابتدا پیغامی ظاهر می‌شود که امکان ایمپورت کردن تنظیمات از نسخه‌های قبل را در اختیار می‌گذارد. منظور تنظیمات اصلی اندروید استودیو است (مانند تم محیط توسعه و…). من قصد بازگردانی تنظیمات را ندارم.

اندروید استودیو در حال لود شدن است و بسته به سخت افزار ، چند لحظه زمان می‌برد. هنگام لودینگ عبارت Powered by intelliJ Platform را مشاهده می‌کنید. گوگل محیط توسعه (IDE) شرکت معتبر jetBrains را برای اندروید استودیو انتخاب کرده و در واقع با انجام تغییرات و اضافه کردن پلاگین‌ها و امکانات موردنیاز به IntelliJ IDEA که محیط توسعه‌ی جاواست، آنرا برای توسعه دهندگان اندروید آماده و منتشر کرده است.
قبل از اینکه به ادامه مبحث بپردازم در خصوص آیکون نرم افزار نکته‌ای را یاداوری می‌کنم. آیکون اندروید استودیو به طور خودکار روی دسکتاپ اضافه نمی‌شود و اگر مایلید آیکون را روی دسکتاپ داشته باشید، در منوی استارت پس از جستجوی Android Studio روی آن راست کلیک کرده، با انتخاب Open file location پنجره‌ای باز می‌شود. آیکون را کپی کرده و به دسکتاپ منتقل کنید:

البته اضافه کردن به Taskbar توسط Pin to taskbar هم راه حل دیگر برای دسترسی سریعتر است.
بعد از لود شدن اندروید استودیو اخطاری مبنی بر عدم دسترسی به اینترنت و دریافت لیست SDK مشاهده می‌شود. چنانچه بخواهیم نصب SDK را بصورت آفلاین انجام دهیم اتصال اینترنت همچنان باید قطع باشد و برای ادامه کار گزینه Cancel را انتخاب می‌کنیم.
اما در صورت تمایل به نصب آنلاین ابزار، در این مرحله اتصال را برقرار کرده و برنامه تغییر IP را اجرا می‌کنیم. پس از اطمینان از تغییر آی پی سیستم به آی پی غیر از ایران، روی گزینه Cancel کلیک می‌کنیم. اگر برای تغییر IP می‌خواهید از یک پروکسی شامل آدرس IP و پورت استفاده کنید روی Setup Proxy کلیک کنید.

در مرحله بعد، گزینه Standard را انتخاب می‌کنم:

در این مرحله امکان انتخاب تم محیط برنامه وجود دارد. من تم تاریک را می‌پسندم زیرا در حین کار آسیب کمتری به چشم وارد می‌شود اما به دلیل درخواست تعدادی از کاربران وب سایت، در تهیه آموزش‌های جدید از تم روشن استفاده می‌کنم تا جزئیات در تصاویر با وضوح بالاتری دیده شود.
تا این مرحله، برای نصب آفلاین یا آنلاین ابزار SDK بجز اتصال یا عدم اتصال اینترنت در مرحله دریافت اخطار عدم دسترسی به اینترنت، تفاوتی وجود نداشت. در ادامه آموزش هردو روش را بطور کامل و با بیان جزئیات بررسی می‌کنیم. باز هم تاکید می‌کنم برای درک عمیق تر مفهوم SDK، هردو روش را مطالعه بفرمایید.

نصب آفلاین SDK

در مرحله قبل گفتیم برای نصب آفلاین SDK هنگامی که اخطار عدم دسترسی به اینترنت دریافت می‌کنیم لازم است بدون برقراری اتصال اینترنت روی گزینه Cancel کلیک کرده و مراحل را ادامه دهیم.
پس از انتخاب نوع تم محیط توسعه باید محل قرارگیری ابزار SDK را به برنامه بدهیم. به همین منظور فعلا اندروید استودیو را در همین مرحله رها می‌کنم و ابتدا SDK را به همراه حداقل ابزار ضروری می‌سازم تا هنگام معرفی محل قرارگیری SDK در اندروید استودیو، با اخطار عدم شناسایی SDK مواجه نشوم.
یک فولدر با نام sdk در درایو C ایجاد می‌کنم. نام و درایو محل قرارگیری فولدر دلخواه است.

نصب SDK Tools

اولین ابزاری که به sdk اضافه می‌کنم Tools است. فایل sdk-tools-windows-26.1.1.zip را از حالت فشرده خارج کرده و فولدر خروجی را به فولدر sdk منتقل می‌کنم:

توجه داشته باشید اگر سیستم عامل شما ویندوز است و sdk را در درایوی که ویندوز نصب شده ایجاد کرده اید، فایل‌های فشرده را ابتدا در محل دیگری (مانند دسکتاپ یا پوشه‌ی دانلودها) Extract کرده سپس به مسیر مدنظر منتقل کنید.

نکته: عدد درج شده در انتهای نام فایل ابزار معرف نسخه‌ی آن است. به عنوان مثال فایل sdk-tools-windows-26.1.1.zip مربوط بهSDK Tools نسخه ۲۶٫۱٫۱ است که به مرور زمان نسخه‌های جدید منتشر می‌شود. در وب سایت ما نیز هر چند مدت یکبار لینک دانلود ابزار بروز شده و نسخه‌های جدید در اختیار کاربران قرار می‌گیرد.

نکته: منظور از نصب ابزار، صرفا قرارگیری فولدر در مکان تعیین شده است و مانند نصب نرم افزارها نیاز به اجرای یک فایل Setup نیست.

Platform Tools

فایل platform-tools_r30.0.4-windows.zip را از حالت فشرده خارج کرده و فولدر خروجی را به sdk اضافه می‌کنم:

Build Tools

ابتدا یک فولدر با نام build-tools به sdk اضافه می‌کنم:

سپس فایل build-tools_r30.0.2-windows.zip را از حالت فشرده خارج کرده و فولدر خروجی را درون این فولدر قرار می‌دهم:

شاید این سوال در ذهن شما بوجود بیاید که چرا SDK Tools و Platform Tools مستقیما داخل فولدر sdk قرار گرفت اما Build Tools باید داخل یک فولدر فرعی اضافه شود؟
برخی از ابزار مانند دو مورد نخست، فقط یک نسخه از آن را می‌توان درون SDK استفاده کرد. به عنوان مثال توسعه دهنده نمی‌تواند همزمان دو نسخه‌ی PlatformTools 27.0.1 و PlatformTools 26.0.2 را در SDK داشته باشد و استفاده کند و هنگام نیاز به بروزرسانی آن لازم است ابتدا فولدر فعلی
platform-tools از sdk به طور کامل حذف و سپس نسخه جدید جایگزین شود. اما مواردی مانند Build Tools برنامه نویس می‌تواند چندین نسخه متفاوت از آن را در sdk نگهداری کرده و بنا به نیاز خود از هرکدام از آنها در پروژه‌های مختلف استفاده کند. یعنی می‌توان BuildTools 30.0.2 و BuildTools 27.0.3 را در کنار هم در فولدر build-tools قرار داد بدون آنکه نیاز به حذف نسخه قبل باشد.

Platforms

یک فولدر با نام platforms به sdk اضافه می‌کنم:

مانند مورد قبل، در فولدر platforms نیز می‌توان چندین API مختلف اضافه کرد. به عنوان مثال من platform-29_r05.zip و platform-30_r03.zip را از حالت فشرده خارج کرده و به فولدر platforms اضافه می‌کنم:

برای هر نسخه از اندروید یک API منتشر می‌شود. به عنوان مثال platform-30_r03.zip مربوط به API 30 (Android 11) است. عدد r03 مربوط به نسخه‌ی منتشر شده از این API است. گوگل معمولا برای هر API (عمدتا تا قبل از معرفی نسخه بعدی اندروید) دو یا سه بروزرسانی منتشر می‌کند. بنابراین اگر platform-30_r04 معرفی شد بهتر است فولدر نسخه فعلی را از sdk حذف کرده و نسخه جدید را جایگزین کنید. توسعه دهنده بر حسب نیاز خود ممکن است از API های مختلفی استفاده کند. توضیحات بیشتر در مباحث آتی ارائه می‌گردد.

نکته: اینکه نام فایل تعدادی از API ها با android و تعدادی با platform شروع شده در ماهیت آن تفاوتی ایجاد نمی‌کند و صرفا یک نامگذاری از طرف اندروید است که من ترجیح دادم فایل‌ها را بدون تغییر نام در اختیار شما بگذارم.

نکته: بجز در موارد خاص، شما تنها نیاز به نصب آخرین API موجود را دارید تا اپلیکیشن شما با جدیدترین نسخه‌ی منتشر شده از سیستم عامل اندروید سازگاری داشته باشد.

Extras

دو ابزار دیگر را باید به SDK اضافه کنیم که هردو درون فولدر extras قرار می‌گیرند:

داخل extras یک فولدر دیگر با نام google ایجاد می‌کنم:

سپس ابزارهای usb_driver_r12-windows.zip و google_play_services_49.zip را به این فولدر منتقل می‌کنم:

نکته: ابزارهای Android support repository و Google repository که مربوط به کتابخانه‌های support بود در نسخه ۴ و بعد از جایگزین شدن androidX بجای support از لیست ابزار SDK حذف شده‌اند. جهت آشنایی با androidX مطلب مهاجرت به AndroidX در اندروید استودیو را مطالعه کنید.

خب! تا اینجای کار موفق شدیم یک SDK با حداقل ابزار ضروری را آماده و تکمیل کنیم. بعدا در هر زمان که لازم بود ابزاری را به SDK اضافه یا حذف یا بروزرسانی کنم، چه بصورت آفلاین و مانند مراحل بالا چه بصورت آنلاین و از طریق SDK Manager اندروید استودیو، امکانپذیر خواهد بود.
احتمالا می‌پرسید چرا این فولدر sdk را به صورت کامل شده و در قالب یک فایل فشرده برای دانلود روی سایت قرار ندادم؟
در پاسخ تاکید می‌کنم هدفم از ساخت مرحله به مرحله، آشنایی شما با محتوای داخل SDK بود تا در مدیریت آفلاین ابزارها (اضافه و حذف ابزار یا بروزرسانی) مشکلی نداشته باشید.
چنانچه قصد داشتید روی یک رایانه دیگر هم از اندروید استودیو استفاده کنید، کافیست همین فولدر sdk کامل شده را به سیستم دیگر منتقل کرده و اندروید استودیو را نصب کنید و نیازی نیست مراحل بالا را تک به تک انجام دهید. یا اگر در آینده قصد تعویض سیستم عامل خود را داشتید، در سیستم عامل جدید فقط باید اندروید استودیو را نصب کنید و SDK شما از قبل آماده شده.

در این مرحله و در قسمت Android SDK Location مسیری که SDK را ساختم انتخاب می‌کنم. اگر SDK به درستی نصب شده و مسیر هم به درستی معرفی شده باشد پیغامی دریافت می‌شود با این مضمون که Android SDK شناسایی شده و فقط ابزار (کامپوننت‌های) نصب نشده یا تاریخ گذشته دانلود خواهند شد که البته قبلا اتصال به اینترنت را قطع کرده‌ام.

در این پنجره محل نصب JDK پیش فرض اندروید استودیو نمایش داده شده. چنانچه نیاز به نسخه‌ای متفاوت از JDK داخلی اندروید استودیو داشتید باید در مرحله قبل گزینه Custom را انتخاب کرده و مسیر JDK موردنظر را به اندروید استودیو معرفی کنید.

ابزار درون SDK کامل بود و توسط اندروید استودیو تایید شد. فقط به خالی بودن دایرکتوری امولاتور (شبیه ساز) پیش فرض اشاره شده که ما نیازی به این شبیه ساز نداریم و بجای آن از Genymotion استفاده می‌کنیم.

نصب آنلاین SDK

در این روش برخلاف قسمت قبل که SDK به صورت آفلاین و دستی نصب شد بصورت خودکار و آنلاین از مخزن دریافت می‌شود. بعد از اتمام نصب که پیغام عدم دسترسی به لیست SDK نمایش داده می‌شود، اتصال اینترنت را برقرار کرده و IP را به کشوری غیر از ایران تغییر می‌دهم. اگر به راهنمایی نیاز دارید مطلب عبور از تحریم‌های نرم افزاری را مطالعه کنید.
چنانچه بخواهید پروکسی روی اندروید استودیو فعال کنید گزینه Setup Proxy را انتخاب کنید اما در صورتی که قبلا آی‌پی سیستم توسط یک برنامه یا کانکشن تغییر کرده کافیست روی Cancel کلیک کرده تا ادامه مراحل طی شود.
بعد از انتخاب نوع تم، لیست ابزاری که اندروید استودیو دانلود می‌کند نمایش داده می‌شود:

مشاهده می‌کنید اندروید استودیو به صورت پیش فرض یک محل برای نصب SDK در نظر گرفته. چنانچه قصد تغییر محل را داشته باشید باید در مراحل قبل بجای گزینه Standard گزینه Custom را انتخاب کرده و مسیر دلخواه خود را معرفی کنید.
با کلیک روی دکمه Finish عملیات دانلود ابزار آغاز می‌شود:

چنانچه ساخت SDK به روش آفلاین یا آنلاین به درستی انجام شود، پنجره‌ی Welcome اندروید استودیو نمایش داده خواهد شد. این یعنی نصب و راه اندازی محیط توسعه اندروید استودیو با موفقیت به پایان رسیده است.

کار با SDK Manager

در قسمت قبل روش‌های آفلاین و آنلاین ساخت SDK را بعد از نصب Android Studio بررسی کردیم. در ادامه لازم است با مدیریت ابزار در SDK Manager نیز آشنا شویم.

در این صفحه چند گزینه شامل ساخت پروژه جدید، ایمپورت پروژه‌های قبلی از اندروید استودیو یا اکلیپس و… در اختیار داریم. فعلا با اینها کاری نداریم. SDK Manager را باز می‌کنم. البته ابتدا اتصال به اینترنت (یا ابزار تغییر IP) را مجدد قطع می‌کنم تا تفاوت نحوه نمایش ابزار در هردو حالت قطع یا وصل بودن اتصال به مخزن را نشان دهم.
البته SDK Manager در محیط اصلی اندروید استودیو (محیط پروژه) نیز در دسترس است اما در این آموزش قصد ساخت و ورود به محیط پروژه را ندارم و از همین پنجره‌ی خوش آمدگویی به قسمت مدیریت Android SDK می‌روم.

مشاهده می‌کنید ابزاری که در روش نصب آفلاین SDK داخل دایرکتوری sdk قرار داده‌ام اینجا لیست شده است.
platform (API) ها در تب SDK Platforms و سایر ابزار در تب SDK Tools قرار می‌گیرد.
من قبلا API 39 و API 30 را در فولدر platforms قرار دادم که در این لیست به همراه جزئیات نمایش داده شده است. ستون Revesion همان شماره نسخه‌ است. (مانند عدد ۰۶ در platform-28_r06.zip)
برای هر API بجز Platform، ابزار دیگری هم منتشر می‌شود که عموما برای ما کاربردی ندارد (مگر در موارد خاص). لیست این ابزار با انتخاب گزینه Show Package Details از مخزن آنلاین دریافت و نمایش داده می‌شود که چون در حال حاضر اتصال برقرار نیست باز هم فقط platform نمایش داده خواهد شد.

ملاحظه می‌کنید با فعال شدن این گزینه، Platform به عنوان یک زیرمجموعه از هر API نشان داده شده.
گزینه Hide Obsolete Packages کامپوننت‌ها و APIهای منسوخ شده و قدیمی را از لیست حذف می‌کند.
تب SDK Tools هم به همین صورت ابزار نصب شده را لیست می‌کند:

با انتخاب Show Package Details جزئیات بیشتری نمایش داده می‌شود. به عنوان مثال نسخه‌ی ۳۰٫۰٫۲ از Build Tools به صورت زیر مجموعه قرار گرفته که نشان می‌دهد می‌توان نسخه‌های دیگری نیز به Build Tools اضافه کرد. البته در حالت عادی ما تنها به یک نسخه از Build Tools و سایر ابزار نیاز داریم، مگر در موارد خاص. برای مثال ممکن است روی پروژه‌ای کار کنیم که قبلا توسط شخص یا تیم دیگری توسعه داده شده و فقط با یک نسخه خاص از BuildTools سازگار باشد.

تذکر: SDK Manager گزینه‌ی بروزرسانی لیست (Refresh) ندارد بنابراین در صورتی که تغییراتی را به صورت آفلاین روی SDK اعمال می‌کنید لازم است پنجره‌ی SDK Manager بسته و مجدد باز شود.

بجز Build Tools سایر ابزار دارای زیر مجموعه نیستند که قبلا اشاره کردم از این ابزار فقط یک نسخه می‌تواند در SDK موجود باشد و در صورت نیاز به تغییر نسخه در روش آفلاین، می‌بایست فولدر مربوط به ورژن موجود ابتدا کامل حذف و سپس ورژن جدید جایگزین شود.

تذکر: ابزار Support Repository و Google Repository با انتشار نسخه ۴ اندروید استودیو از لیست ابزار SDK حذف شده است.

حالا اتصال رایانه به اینترنت را برقرار می‌کنم. قبل از باز کردن مجدد SDK Manager لازم است IP را تغییر دهم تا اندروید استودیو بتواند اطلاعات را از مخزن آنلاین فراخوانی کند.

ملاحظه می‌کنید بعد از اتصال به اینترنت و تغییر IP، سایر ابزاری که قبلا نصب نکرده‌ایم نیز در لیست نشان داده می‌شود. در حالت عادی تنها چیزی که شما باید در تب SDK Platforms خود داشته باشید، SDK Platform آخرین نسخه‌ی اندروید است. مابقی موارد را فقط در صورتی نصب کنید که می‌دانید به آن نیاز دارید.
در تب SDK Tools هم ابزار دیگری غیر از مواردی که نصب کردیم وجود دارد که فعلا به آنها نیازی نداریم. چنانچه کنجکاو هستید کاربرد آنها را بدانید نام هرکدام را در وب جستجو کنید.
برای مثال چنانچه بخواهید از شبیه ساز داخلی اندروید استودیو استفاده کنید باید Android Emulator نصب شود. البته نصب گزینه HAXM installer هم برای افزایش سرعت این شبیه ساز روی پردازنده‌های اینتل توصیه می‌شود. بر خلاف سایر ابزار، این دو مورد دارای فایل نصبی بوده و صرفا قرارگیری فایل و پوشه در محل مخصوص نیست. ضمن اینکه Android Emulator امکان نصب آفلاین نداشته و صرفا باید به صورت آنلاین دریافت و نصب گردد.
البته همانطور که قبلا اشاره شد ما بجای امولاتور پیش فرض اندروید استودیو از شبیه ساز Genymotion استفاده خواهیم کرد که در مباحث آتی نحوه نصب و کار کردن با آن را بررسی می‌کنیم.

توضیحات تکمیلی

SDK Platform: گوگل برای هر نسخه (API) از اندروید ابزار مربوط به آن را نیز در اختیار توسعه دهنده قرار می‌دهد که شامل SDK Platform، Sources، System image ها و Google APIs می‌شود.
SDK Platform کدهای موردنیاز برای کامپایل کردن پروژه و ساخت اپلیکیشن را شامل می‌شود. لازم است توسعه دهنده همواره آخرین API را نصب داشته باشد تا اپلیکیشنی که می‌سازد با آخرین نسخه اندروید موجود در بازار سازگاری داشته باشد.
با یک مثال ساده توضیح می‌دهم: در زمان تهیه این آموزش، آخرین API منتشر شده اندروید نسخه ۳۰ است. حالا اگر آخرین API موجود در SDK من نسخه‌ی ۲۶ باشد، اپلیکیشن روی API 26 کامپایل شده و ممکن است با نسخه‌های‌ جدیدتر اندروید در مواردی خاص، ناسازگاری داشته باشد. پس لازم است همزمان با معرفی نسخه‌های جدید اندروید، API مربوط به آن را دریافت و نصب کنیم. البته از زمان معرفی نسخه جدید اندروید تا ورود دیوایس‌های آن به بازار، چندین ماه فاصله وجود دارد اما شرکت‌های سازنده برای دیوایس‌های رده بالا عموما بعد از یک بازه زمانی حدودا دو ماهه آپدیت ارائه می‌دهند.
مورد بعدی Sources است که شامل سورس‌های API بوده و الزامی در نصب آن نیست (مگر مواردی که مایل باشید از سورس‌ها کمک بگیرید).
گزینه بعد مربوط به System image ها می‌شود. از سیستم ایمیج‌ها برای اجرای شبیه ساز داخلی اندروید استودیو یا همان AVD روی رایانه استفاده می‌شود. شبیه سازها توسعه دهندگان را از تست اپ خود روی دیوایس‌های حقیقی مانند گوشی و تبلت بی‌نیاز می‌کنند. فرض کنید قصد تست و خطایابی پروژه خود را دارید و سعی دارید اپلیکیشن خود را روی تعداد زیادی دیوایس و نسخه‌های مختلف اندروید تست کنید تا مطمئن شوید اکثر کاربران در استفاده از اپلیکیشن شما با هیچ مشکل و باگی روبرو نمی‌شوند. اگر بخواهید اپ خود را روی اندرویدهای ۵ تا ۱۱ تست کنید می‌بایست حداقل ۷ گوشی موبایل با سیستم عامل اندروید در اختیار داشته باشید! اگر به این لیست، تبلت را هم اضافه کنیم می‌شود ۱۴ دیوایس! پس عملا غیر ممکن است بتوانیم اپ را روی تمامی دیوایس‌های حقیقی تست و خطایابی کنیم. اینجا شبیه ساز یا Emulator به کمک ما می‌آید. شبیه سازهای متعددی توسط شرکت‌های مختلف برای اندروید منتشر شده است. گوگل هم AVD (Android Virtual Device به معنی دیوایس مجازی اندروید) را به صورت پیش فرض و رایگان درون اندروید استودیو تعبیه کرده که البته به دلایلی از جمله سنگینی بیش از اندازه آن، درصد زیادی از توسعه دهندگان اندروید از شبیه سازهای ثانویه مانند شبیه ساز Genymotion استفاده می‌کنند.

نکته: System Image های موجود در لیست SDK Platforms فقط مربوط به شبیه ساز AVD اندروید استودیو است و اگر از سایر شبیه سازها استفاده می‌کنید نیازی به نصب این سیستم ایمیج‌ها نیست.

به طور خلاصه برای من که از شبیه ساز Genymotion استفاده می‌کنم، صرفا داشتن Android SDK Platform مربوط به جدیدترین API کافیست.

نکته: اگر قصد استفاده از شبیه ساز اندروید استودیو (AVD) را دارید ممکن است لیست System image های هر API شما را سردرگم کند. به عنوان مثال Android Pie تعداد ۱۰ سیستم ایمیج را شامل شده:

به نامگذاری‌ها دقت کنید. مورد اول مربوط به دیوایس‌های ویژه اتوموبیل (Automotive)، مورد دوم مربوط به Android TV (تلویزیون هوشمند اندرویدی) و مورد سوم و چهارم Android Wear (ابزار پوشیدنی) هستند. پس واضح است ما با اینها کاری نداریم مگر آنکه قصد توسعه اپلیکیشن برای تلویزیون‌های هوشمند یا ساعت‌های هوشمند داشته باشیم.
دو مورد بعدی سیستم ایمیج‌های معمولی هستند. اولی با نام Atom و دومی Atom_64 مشخص شده که گزینه ۶۴ بیتی صرفا در مواردی استفاده می‌شود که اپلیکیشن بر پایه معماری ۶۴ بیتی توسعه داده شده است.
مورد بعدی در ابتدای نام آن اشاره به Google APIs شده که نشان می‌دهد دیوایس مجازی که با این سیستم ایمیج اجرا شود شامل API های گوگل نیز خواهد بود. دو مورد بعدی نیز شامل Google Play هستند و در مواردی که برنامه نویس و توسعه دهنده اندروید به این آیتم نیاز داشته باشد استفاده از این گزینه‌ها مناسب است.
آخرین مورد که با نام ARM مشخص شده برای اجرای شبیه ساز روی سیستم‌هایی است که بجای پردازنده Intel از AMD استفاده می‌کنند.
به طور خلاصه و برای مثال اگر پردازنده رایانه شما برند اینتل است و قصد دارید اپلیکیشن خود را در اندرویدهای R ،Q و Pie روی شبیه ساز AVD تست و عیب یابی کنید می‌توانیدGoogle APIs Intel x86 System image را برای API های ۳۰، ۲۹ و ۲۸ دریافت کنید.
مجدد تاکید می‌کنم در حال حاضر استفاده از شبیه سازهایی مانند Genymotion راه حل بهتری نسبت به شبیه ساز AVD اندروید استودیو است. با این حال وظیفه دانستم توضیحات لازم را در این خصوص ارائه دهم.

نکته: به دلیل حجم و تعداد بالای System Image های شبیه ساز AVD و همچنین توصیه به استفاده از سایر شبیه سازها، لینک دانلود این سیستم ایمیج‌ها روی سایت ما قرار نمی‌گیرد. این سیستم ایمیج‌ها حجمی حدود ۲ گیگابایت دارند در حالی که حجم سیستم ایمیج‌های شبیه ساز جنی موشن در حدود ۳۰۰ الی ۵۰۰ مگابایت است.

نکته: برای راه اندازی AVD ابتدا لازم است ابزار Emulator در قسمت SDK Tools نصب شود که متاسفانه این گزینه و همچنین Intel HAXM که برای سرعت بخشیدن به شبیه ساز روی پردازنده‌ی اینتل بکار می‌رود امکان نصب آفلاین نداشته و تنها باید به صورت آنلاین نصب شود. نحوه نصب آنلاین در قسمت بعد توضیح داده شده.

علاوه بر سیستم ایمیج، لینک دانلود ابزار Sources نیز به دلیل ضروری نبودن آن، روی وب سایت ما قرار نمی‌گیرد. با اینحال اگر مایل به نصب آفلاین این دو مورد هستید، بعد از دانلود فایل مربوطه از سایر وب سایت‌ها (یا روشی که در ادامه برای پیدا کردن لینک دانلود ابزار معرفی می‌کنم)، خروجی فایل فشرده را در مسیرهای زیر قرار دهید:
– Sources: یک فولدر با نام sources در sdk ایجاد کرده و خروجی فایل فشرده مربوط به Source را به داخل آن منتقل کنید.
– System Image: ابتدا یک فولدر با نام system-images به sdk اضافه کنید. سپس درون این فولدر، فولدر جدیدی با نام android-xx ایجاد کنید که xx عدد مربوط به API است. به عنوان مثال برای API 30 فولدر باید به صورت android-30 نامگذاری شود. داخل android-30 فولدر دیگری با نام google_apis بسازید و خروجی فایل سیستم ایمیج مانند x86-30_r03.zip را به این فولدر منتقل کنید.
SDK Tools: شامل ابزار ضروری برای ساخت پروژه‌ی اندرویدی.
Build-Tools: همانطور که از نامش پیداست برای بیلد شدن پروژه استفاده می‌شود.
Platform-Tools: شامل مجموعه‌ای از ابزار مختلف مورد نیاز Platform ها.
Google play services: ابزار گوگل پلی سرویس مورد نیاز برنامه‌های اندرویدی توسط این ابزار شناسایی می‌شود.
Google usb driver: برای تست پروژه‌های اندروید استودیو روی دیوایس‌های واقعی مانند موبایل و تبلت، لازم است دیوایس پس از اتصال توسط کابل به سیستم، برای اندروید استودیو شناسایی شود.
اکثر دیوایس‌ها بدون نیاز به نصب درایور قابل شناسایی هستند اما چنانچه دیوایس شما پس از اتصال در اندروید استودیو شناسایی نشد این ابزار را نصب کرده و مجدد امتحان کنید. چنانچه باز هم موفقیت آمیز نبود لازم است درایور دیوایس مربوطه را از وب سایت شرکت سازنده آن دریافت کرده و روی سیستم عامل خود نصب کنید.

به SDK Manager برمی‌گردم. تا اینجا با نصب آفلاین ابزار در محیط SDK Manager آشنا شدیم. نصب آنلاین ابزار ساده است و همه مراحل به طور خودکار انجام می‌شود. برای مثال می‌خواهم SDK Platform 28 را آنلاین نصب کنم:

با انتخاب گزینه مدنظر، علامت دانلود در سمت چپ ظاهر می‌شود. روی گزینه Apply کلیک می‌کنم.

قبل از دانلود، فضای لازم برای نصب ابزار مورد نظر را اعلام می‌کند.

ملاحظه می‌کنید فایل platform-28_r06.zip در حال دانلود است. بعد از اتمام دانلود، عملیات نصب آغاز و در لاگ نمایش داده شده. همچنین محل نصب این API نیز مشخص شده است:

نکته: به تصویر فوق دقت کنید. در حین دریافت فایل، لینک مستقیم آن نمایش داده می‌شود. اگر به هر دلیلی دریافت و نصب خودکار با موفقیت انجام نشد و یا مایل به دانلود ابزار از وبسایت‌های دیگر نبودید، کافیست لینک فایل که به پسوند .zip ختم شده را کپی و به صورت عادی دانلود کرده (البته با آی‌پی غیر از ایران) و به شیوه آفلاین نصب کنید. البته اگر این مراحل را به قصد دریافت لینک فایل جهت استفاده آفلاین انجام می‌دهید توجه داشته باشید باید مربوط به نصب باشد نه بروزرسانی. هنگامی که ابزار را در SDK Manager بروزرسانی می‌کنیم فایل دانلودی فقط شامل بخشی از آن ابزار است که می‌بایست در نسخه موجود جایگزین شود. بنابراین ابتدا باید ابزار مدنظر را از SDK حذف کرده، سپس اقدام به نصب نسخه جدید کنیم تا لینک نسخه کامل را نمایش دهد.

API مدنظر با موفقیت دانلود شد و در قسمت Status عبارت installed را نشان می‌دهد. یعنی این ابزار نصب شده. همانطور که در تصویر فوق مشاهده می‌کنید فولدر API 28 در کنار سایر APIها قرار گرفت.
جهت حذف ابزار از طریق SDK Manager کافیست تیک گزینه‌ای که قبلا نصب شده را بردارید. علامت ضربدر در سمت چپ نمایش داده می‌شود که با Apply کردن، حذف خواهد شد. یا اینکه پوشه ابزار مربوطه را از روی SDK حذف نمائید.
موفق و پیروز باشید.

تاریخ بروزرسانی فایل‌ها : ۹۹/۱۱/۲۳

» دانلود Android Studio IDE 4.1.2 با حجم ۸۹۶ مگابایت (نسخه ۶۴ بیتی) | لینک کمکی (سرور ایران)

» دانلود Android Studio IDE 3.6.3 با حجم ۷۷۰ مگابایت (نسخه ۳۲ بیتی) | لینک کمکی (سرور ایران)