فراخوانی تابع (function invocation)
چهار روش مختلف برای فراخوانی تابع وجود دارد.
هر روش از نظر شیوه ی مقداردهی اولیه ی کلیدواژ ه ی this از روش های دیگر متمایز است.
کلیدواژ ه ی this
This یک شی است که مالک کد جاری محسوب می شود.
مقدار کلیدواژ ه ی this، هنگامی که در یک تابع بکار می رود، اشاره به object ای دارد که function متعلق به آن است.
توجه: لازم است دقت داشته باشید که this یک متغیر نیست، بلکه یک واژه ی کلیدی محسوب می شود. برخلاف متغیر، شما نمی توانید مقدار کلیدواژه ی ذکر شده را تغییر دهید.
فراخوانی یک تابع جاوا اسکریپت
آموختیم که کد (دستور) موجود در یک تابع، زمانی اجرا می شود که " چیزی آن را صدا بزند ".
کد درون تابع زمانی که تابع اعلان (تعریف) می شود، بلافاصله اجرا نمی گردد، بلکه تنها زمانی اجرا می گردد که تابع فراخوانی (invoke) شود.
برخی از برنامه نویس ها به جای " صدا زدن تابع = calling the function " از " فراخوانی تابع = function invocation " استفاده می کنند.
اصطلاحات دیگری نیز برای فراخوانی تابع بکار می رود که عبارتند از " اجرای تابع " ، " راه اندازی تابع ".
در این مقاله ی آموزشی بجای صدا زدن ((call از واژه ی فراخوانی (invoke) استفاده می کنیم، زیرا که یک تابع جاوا اسکریپت می تواند بدون اینکه صدا زده شود، فراخوانده (invoke) شود.
نحوه ی فراخوانی تابع (به عنوان function)
مثال:
تابع مثال فوق به هیچ شی ای تعلق ندارد. اما در جاوا اسکریپت همیشه یک شی سراسری (global object) دارد که تابع متعلق به آن است.
در زبان طراحی وب HTML، شی سراسری پیش فرض خود صفحه ی HTML است. از این رو تابع بکار رفته در مثال بالا به صفحه ی HTML تعلق دارد.
پنجره ی مرورگر خود یک شی است که به آن page object می گویند، بنابراین تابع یاد شده به صورت خودکار تابعی محسوب می شود که به شی پنجره (window object) تعلق دارد. به عبارتی دیگر، ()myFunction و ()window.myFunction هر دو در اصل یک تابع هستند.
مثال:
این روش، اگرچه یک روش متداول فراخوانی تابع در زبان جاوا اسکریپت محسوب می شود، اما به طور کلی در برنامه نویسی استفاده از آن توصیه نمی شود.
متدها، توابع و متغیرهای سراسری می توانند به راحتی منجر به ایجاد تداخل اسمی یا خطا در object سراسری شوند.
شی سراسری (Global object)
هنگامی که یک تابع (که متعلق به شی خاصی نیست) فراخوانی می شود، مقدار this شی سراسری درنظر گرفته می شود و تابع نام برده به شی سراسری تعلق پیدا می کند.
به عنوان مثال می توان به یک مرورگر وب اشاره کرد که پنجره ی آن، شی سراسری تلقی می گردد (در مرورگر وب، پنجره ی مرورگر همان شی سراسری است).
مثال زیر شی window را به عنوان مقدار کلیدواژه ی this بازیابی می کند:
فراخوانی یک function به عنوان تابع سراسری باعث می شود مقدار this، شی سراسری درنظر گرفته شود.
استفاده از شی window به عنوان یک متغیر، ممکن است باعث از کار افتادن برنامه شود.
فراخوانی تابع (به عنوان متد)
در زبان جاوا اسکریپت می توان تابع را به عنوان متدهای یک شی تعریف کرد.
مثال زیر یک شی به نام myObject ایجاد کرده، سپس دو خاصیت firstName و lastName و یک متد به نام fullName به آن اضافه می کند.
fullName یک تابع است و این تابع به شی myObject تعلق دارد. در واقع می توان گفت که شی مذکور مالک تابع fullname است.
کلیدواژه ی this، شی ای است که کد جاوا اسکریپت به آن تعلق دارد. در این مثال، شی myObject مقدار this محسوب می شود.
می توانید خودتان امتحان کنید. متد fullName را گونه ای اصلاح کنید که مقدار this را برگرداند:
توجه:
فراخوانی تابع به عنوان متد شی، باعث می شود مقدار this خود شی محسوب شود.
فراخوانی تابع با function constructor
اگر کلیدواژه ی new پیش از دستور فراخوانی تابع قرار گیرد، حتم بدانید که آن دستور فراخوانی یک سازنده (constructor) است. اینگونه بنظر می رسد که یک تابع جدید ایجاد می کنید، اما از آن جایی که توابع جاوا اسکریپت خود شی محسوب می شوند، شما در واقع دارید که شی جدید ایجاد می کنید:
سازنده (کلیدواژه ی new) یک شی جدید ایجاد می کند. شی جدید خاصیت ها (property) و متدهای خود را از سازنده ی خود (constructor) به ارث می برد.
توجه: کلیدواژه ی this در سازنده دارای مقدار نیست. مقدار this شی جدیدی است که به هنگام فراخوانی تابع ایجاد می گردد.
فراخوانی تابع با متد function
همان طور پیش تر توضیح دادیم، توابع در جاوا اسکریپت، خود شی هستند. همچنین آموختیم که توابع جاوا اسکریپت دارای خاصیت ها و توابعی هستند.
()call و ()apply هر دو متدهای function از پیش تعریف شده در زبان جاوا اسکریپت هستند. از هر دو متد ذکر شده می توان برای فراخوانی تابع استفاده کرد، همچنین هر دو متد باید شی پدر (owner object) را به عنوان اولین پارامتر خود داشته باشند.
مثال:
مثال:
هر دو متد شی پدر را به عنوان اولین آرگومان می پذیرند. تنها تفاوتی که وجود دارد این است که call() آرگومان های تابع (function argument) را به صورت جداگانه می گیرد، در حالی که apply() آرگومان های تابع را به صورت آرایه دریافت می کند.
در حالت کد نویسی دقیق/strict mode، اولین آرگومان در تابع فراخوانده شده مقدار this محسوب می شود، حتی اگر هم آرگومان یک شی باشد.
در حالت عادی (non-strict mode)، اگر مقدار اولین آرگومان null یا undefined باشد، این مقدار با شی سراسری (global object) جایگزین می شود.
توجه:
با ()apply و ()callمی توان this را مقداردهی کرده و یک تابع را به عنوان متد جدیدی از شی موجود فراخوانی کرد.
کلیه حقوق مادی و معنوی این مقاله متعلق به آموزشگاه تحلیل داده بوده و هر گونه استفاده غیر قانونی از آن پیگرد قانونی دارد.