مقدمه : در زبان های برنامه نویسی عمل کامپایل کردن برنامه ی زبان سطح بالا به زبان ماشین، می تواند وقت زیادی از رایانه بگیرد. برنامه های مفسر (Interpreter) توسعه یافته می توانند به صورت مستقیم برنامه های زبان های سطح بالا را بدون نیاز به کامپایل آهسته تر عمل می کنند، ولی برنامه های مفسر فورا شروع به فعالیت می کنند، بدون اینکه تاخیرهای ذاتی از عمل کامپایل را داشته باشند. ویژوال بیسیک نمونه ای از زبان مفسر و کامپایلری است.
انواع زبان های برنامه نویسی براساس نوع ترجمه
تاکنون صدها زبان سطح بالا ایجاد شده است، اما فقط تعدادی از آنها موفقیت قابل قبولی به دست آورده اند. فرترن را شرکت IBM بین سالهای ۱۹۵۴ و ۱۹۵۷ ایجاد کرد و در کاربردهای علمی و مهندسی که نیاز به محاسبات پیچیده ی ریاضی دارند به کار گرفت.زبان فرترن هنوز هم به صورت گسترده ای مخصوصا در کاربردهای مهندسی استفاده می شود. کوبول را گروهی از سازنده های رایانه و کارخانه هایی که از رایانه استفاده می کردند، در سال ۱۹۵۹ طراحی و ایجاد کردند. کوبول به صورت زبان تجاری مورد استفاده قرار گرفت که به انجام عملیات دقیق بر روی مقادیر زیادی از داده ها نیاز داشت.
زبان C را دنیس ریچی در آزمایشگاه های بل در سال ۱۹۷۲ نوشت. زبان C یکی از محبوب ترین زبان های مورد استفاده در صنایع است و از آن در تولید سیستم عامل یونیکس استفاده شده است.
پاسکال همزمان با C طراحی شد. این زبان را پروفسور نیکلاس ورث برای استفاده های علمی نوشت.
زبان ++C توسعه یافته زبان C است که در اوایل سال ۱۹۸۰ در آزمایشگاه های بل نوشته شد. زبان ++C نسبت به زبان C توانایی بیشتری دارد. یکی از توانایی های آن، برنامه نویسی شیء گرا است.
انواع زبان های برنامه نویسی براساس رابط برنامه نویسی
زبان هایی که در بالا توضیح دادیم، زبان های بر مبنای متن (Text-based) هستند. زبان های مبتنی بر متن، به کاربر امکان دسترسی مستقیم به گرافیک را نمی دهند. یک بسته ی نرم افزاری ویژه اغلب به عناصر گرافیکی نیاز دارد که به آن افزوده شود. این بسته ی نرم افزاری اغلب به نوشتن خطوط زیادی از کدها نیاز دارند که به کد برنامه ی اصلی اضافه می شوند.
زبان های مبتنی بر گرافیک (ویژوال)، امکان دسترسی مستقیم کاربر به گرافیک را فراهم می آورند. از زبان های مبتنی بر گرافیک، می توان برای ایجاد سریع برنامه های تحت ویندوز استفاده کرد. بدون اینکه برنامه نویس نیازی به یادگیری و استفاده از بسته های نرم افزاری اضافی داشته باشد. زبان جاوا (Java) را سان میکروسیستم ایجاد و در سال ۱۹۹۵ به بازار عرضه کرد. جاوا از ترکیب زبان C و ++C و ادغام نکته های برجسته ی این دو زبان ایجاد شده است. جاوا شامل توابع وسیع کتابخانه ای برای استفاده در چند رسانه ای،شبکه،گرافیک،واسط گرافیکی توسعه یافته کاربر، دستیابی به پایگاه داده ها، محاسبات توزیع شده و … است. نوع مایکروسافت جاوا به نام ++ Visual J معروف است.
پاور بیلدر (Power Builder) ساخت شرکت Powersoft Corporation و دلفی (Delphi) ساخته شرکت Borland International است و در مقایسه با دلفی، کار با ویژوال بیسیک ساده تر است.